Emoties, we hebben ze allemaal. In de meeste gevallen zijn emoties een reactie op iets dat we ervaren of zien, in ieder geval een reactie op iets wat in ons bewustzijn toelaten of wat zich aan ons toont. Soms zoeken we bewust een bepaald gevoel op, door onze aandacht juist op datgene te richten wat ons gevoel op dat moment versterkt. Een bepaalde muziekkeuze is daar een heel goed voorbeeld van. Muziek heeft de kracht om juist die emoties in ons te versterken die we op dat moment voelen. Denk maar eens aan momenten van liefdesverdriet, maar ook emoties van verlies of juist prille verliefdheid. ‘De Waarheid’ van Marco en ‘Waarheen leidt de weg’ van Mieke Telkamp. Er zijn talloze voorbeelden van emoties welke muziek prachtig weet te versterken. In deze gevallen is de muziekkeuze vaak een gevolg van een gevoel dat je reeds hebt. Ons gevoel bepaalt dus vaak de actie die we eraan koppelen en dat vinden we doorgaans heel normaal.
Emoties om ons heen
Er gaat geen dag voorbij zonder dat we een emotie ervaren. Of we juist een heel interactief leven leiden en daardoor met veel verschillende personen te maken krijgen, of juist een passiever leven, waarbij de televisie een grotere rol speelt. Iedereen ervaart emoties. Emoties zorgen ook vaak voor een bepaalde betrokkenheid, maar ook voor een gevoel van verbondenheid. Mensen die dezelfde emoties hebben vinden elkaar bij sociale gelegenheden, tegenwoordig ook veelal online op de diverse fora die het internet rijk is. Hier kunnen we gelijkgestemden vinden, mensen die hetzelfde ervaren en zo voelen we ons vaak gehoord. Ook op de werkvloer zien we dat mensen die dezelfde emotie ervaren, graag met elkaar spreken en gevoelens en ideeën uitwisselen. We zoeken in dit contact een vorm van bevestiging van onze gevoelens, want hoe meer mensen we vinden met dezelfde emotie, hoe meer deze gevoelens in onszelf gerechtvaardigd lijken. Of we die overeenstemming nu vinden in het directe contact met mensen, online veilig voor een beeldscherm of kijkend naar de televisie, we lijken altijd op zoek naar het voeden van de emotie die in ons actief is op dat moment.
Emoties en het ego
Spirituele stromen beweren vaak dat emoties van het ego zijn en dat we om die reden zoveel mogelijk afstand moeten doen van emoties of deze op zijn minst te beteugelen. Ik ben van mening dat met het voelen van emoties helemaal niets mis is. Tenslotte ervaren we deze allemaal. Sterker nog, het is een prachtig navigatiemiddel, welke we allemaal kunnen begrijpen, omdat we ze allemaal kunnen voelen. Onze emoties bepalen de frequentie die we uitzenden en de frequentie die we uitzenden wordt beantwoord door het Universum in de ervaringen die we van moment tot moment hebben. Daarmee zouden we kunnen zeggen, dat wanneer onze emoties worden bepaald door onze ervaringen, we eigenlijk reageren op een beantwoordde frequentie van een emotie die we in het verleden uitzonden. We reageren dus eigenlijk altijd op een frequentie uit het verleden, waardoor we in een cirkel blijven lopen. Kun je dit nog volgen? Als een manifestatie, altijd een gevolg is van een uitgezonden frequentie, welke weer een gevolg is van een gevoelde emotie en we reageren weer met dezelfde emotie op eenzelfde soort ervaring, dan houden we onwetend een cyclus in stand. Dus, als we telkens weer in vreugde reageren op vreugdevolle situaties, houden we een vreugdevolle cyclus in stand. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde.
Ja maar, hij begon…
Als je eens terugkijkt in de leven. Waardoor ontstonden de meeste ruzies en onenigheden? Hoe zouden die verlopen zijn, als je wellicht anders had gereageerd? Als je je minder persoonlijk aangesproken had gevoeld en niet vanuit die emotie had gereageerd? Is het niet zo, dat we altijd zelf van grote invloed zijn op hoe situaties verlopen? Het grappige is, dat wij agressie in de maatschappij afkeuren, maar wanneer het gaat om vergelding van een onrecht dat ons is aangedaan, blijken we veel milder in ons oordeel. Wanneer je veel buiten komt, ontkom je er niet aan om gesprekken die mensen hebben op te vangen. Zo was ik laatst in de sportschool en daar hoorde ik een opmerking die ik thuis ook veel van mijn achtjarige dochter hoor: “hij maakte mij boos”. Grappig wel, dat we dus gewend zijn om anderen de macht te geven onze emoties te bepalen. Hoe vaak betrap jij jezelf op een zelfde soort uitspraak? Vind jij het ook normaal dat iemands gedrag kan bepalen dat jij boos wordt? Jouw kracht ligt hem in het feit dat jij de baas bent over jouw gedachten en dus over jouw emoties. Hoe denk je dat het mogelijk is voor een monnik om in plaats van woede, compassie te voelen? Is dat uiteindelijk niet iets wat we allemaal zouden kunnen? En welke invloed zou dat hebben op jouw hele leven?
Vrijheid (blijheid?)
De meesten van ons hebben een prima leven en leiden dat al jaren op dezelfde manier. Ik wil niet impliceren dat je de dingen niet goed zou doen, ik wil je helpen jezelf sterker en evenwichtiger te maken. Dat wanneer je graag zou willen dat je jouw leven steviger in de hand zou hebben, dat je dit ook kunt bereiken. We willen geen slachtoffer kunnen zijn van wat anderen ons aandoen. We willen stevig staan, het hoofd bieden aan hetgeen zich in ons leven ontvouwt en zelf richting kunnen geven aan onze ervaringen. Hoe je dat doet? Door gezondheid te kunnen denken in het geval van ziekte. Rijkdom in het geval van armoede en liefde in het geval van woede. Het enige dat niemand jou ooit kan afnemen, is de gedachten die je ergens op nahoudt. Niemand kent jouw gedachten, maar jouw gedachten zijn wel te herkennen uit hoe jouw leven er op dit moment uitziet. Ervaar je een liefdevolle relatie, dan is dat het gevolg van overtuigingen die je daarover hebt. Maar ervaar je tegelijkertijd een gebrek aan financiële middelen, dan is dat ook een gevolg van jouw overtuigingen over dat onderwerp. Het is aan jou om jouw gedachten en daarmee jouw emotie en daarmee jouw frequentie in ere te houden. Geen enkel mens is het waard om jouw kracht op te geven. Geloof me als ik zeg, dat ook jij in staat bent jouw gevoelens op ieder moment te cultiveren. Te stoppen met je gevoelens te gebruiken in reactie op een ervaring. Jij bent in staat om gedachten van liefde of vreugde te hebben, te midden van een verdrietige situatie. Dat betekent absoluut niet, dat je harteloos of egoïstisch bent, dat zeggen alleen diegene die iets van jou nodig hebben om zichzelf beter te laten voelen. Voelen we dan nooit meer verdriet als reactie op iets verdrietigs? Tuurlijk wel, maar besef je dat je dit verdriet niet een leven lang met je mee hoeft te dragen en dat verdriet niet altijd een logische reactie hoeft te zijn. Leer te denken en te voelen wat je wilt denk en voelen, niet wat een ander vindt dat je zou moeten denken of voelen of wat je altijd gewend was om te denken en voelen. Voel de bevrijding van zelf denken en voelen en verrijk je leven vanaf vandaag!
